En ben ik al wat meer zen geworden, wat minder explosief? Laten we zeggen dat er op dat gebied nog heel wat te doen is; een lange reis begint met de eerste stappen. Of zoiets.
Bij kortsluiting in mijn hoofd is de enige optie de gedachtenstroom uitschakelen. Helaas blijft het dan nog knetteren en vonkjes afgeven, onder stroom staan, vastberaden om toch weer aan de gang te gaan. En de aardlekschakelaar blijkt soms onvindbaar in het donker.
Dus als je mij driftig toeterend langs ziet rijden, betrapt op het opzettelijk breken van vaatwerk, of de snoepjes langs je oren vliegen in de gangen van de supermarkt... Ik doe mijn best, geef me wat tijd!
Goed dat beter gaat met je schouder, ik hoop dat het Thaise vrouwtje in huid je er helemala vanaf helpt ;-)
BeantwoordenVerwijderenEn o ja, ik ben ook erg licht ontvlambaar. Maar soms ook beter dan opkroppen, toch? Alleen iets minder fijn voor de medemens...
@ Myrna: Dank je wel! Mijn Thaise dametje is een vriendelijke fysiotherapeut van 66 die af en toe mijn hoofd van mijn romp scheidt (of zo voelt het toch) en gezellige praatjes aanknoopt én waar het ruikt naar pannenkoekenhuisje als je binnenkomt.
BeantwoordenVerwijderenNatuurlijk is je kunnen uiten beter dan opkroppen, maar soms is inderdaad mijn medemens de dupe en voel ik me weer superschuldig over mijn uitspattingen...