En in plaats van alleen met weemoed en verdriet terug te denken aan de mensen van wie we houden maar die er niet meer zijn, tovert de zon misschien ook een glimlach op ons gezicht bij de gedachte aan de lieve opa met wie je altijd kastanjes zocht in de herfstvakantie en wiens overhemden je achterstevoren droeg met de mouwen opgerold als je mocht verven op een grote rol behang. Of die strenge maar eigenlijk zo vriendelijke oom die je tevergeefs het licht probeerde te laten zien voor wiskunde met bijlessen.
Elke dag is een goede dag om aan je geliefden te denken, dat beperkt zich niet tot één keer per jaar. Maar vandaag sta ik extra bewust stil, met genegenheid en een warm hart. Ik steek een kaarsje aan bij het vallen van de avond en in het zachte gele licht en de dansende schaduwen voel ik dat ze even heel dicht bij me zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten