Waar de tijd is stil blijven staan

Ik zou natuurlijk kunnen zeggen dat ik al die zonnige dagen zat ben, omdat ik dan voor mijn gevoel verplicht naar buiten moet, maar gisteren was het toch wel onweerstaanbaar buiten: fris, zonnig, briesje (oké, soms best hard)... Precies goed voor een fietstochtje met manlief en de kleine Viking.

Onlangs was mijn schoonvader bij ons en was hij tijdens een fietstocht die hij 'op de bonnefooi' had gemaakt terecht gekomen bij het oude kasteel van Grobbendonk waar ook een oude watermolen is.

Het is eigenlijk best dichtbij, hemelsbreed gezien, en via een fatsoenlijk fietspad te bereiken, ook voor mensen met alleen een hard en smal fabriekszadel en snel last van zadelpijn hebben (wie, ikke?). 

Maar wat een lieflijk plekje! De kippetjes wandelen op hun dooie gemakje over de kinderkopjes, het boerderijtje schurkt gezellig tegen de stallen aan en de oude Fiat-tractor staat knus op zijn opritje de boel te observeren, mijmerend over vroeger tijden.

In de namiddagzon krijgt alles een nog mooiere, verweerde gloed. De kleine Viking geniet; hij kan geen genoeg krijgen van het vallende water, de kano's, de bomen en de paarden. Het is heerlijk om hem voor op de fiets te hebben en te luisteren naar zijn enthousiaste uitroepen en liedjes.

We nemen een kleine omweg langs de kinderboerderij en fietsen daarna weer langzaam terug over de met glimmend bruine kastanjes bezaaide fietspaden.