Vertrouwd

Het voelt meteen weer als vanouds, ook al hebben we elkaar de afgelopen drie maanden alleen via de telefoon en Skype gesproken, zij 1600 kilometer naar het Noorden, wij hier. We worden overladen met warme knuffels en kussen, de voordeur nog niet eens dicht, jassen en schoenen nog aan.

Mijn moeder op de bank, mijn vader op de stoel, de kleine Viking door het dolle heen (Oma daar! Opa daar!). Niets moet, alles mag. Tijd voor goede gesprekken, Zweedse tijdschriften, zelfgemaakte jam, warme gebreide sjaals, Zweedse kinderkleertjes, een wandeling, een dutje, samen eten, spelen met de kleine Viking.

Mijn vader laat zich vrijwillig inzetten als deskundig klusjesman: de deur van de kast van de slaapkamer hangt eindelijk op zijn plek, de auto van de kleine Viking is weer één geheel en mijn kleine camera is officieel dood verklaard. Met mijn moeder kan ik tijdens het shoppen ongezouten mijn mening geven over wat we passen (wat ik natuurlijk niet kan laten), smeed ik toekomstplannen en leen ik Vlaamse pinpasjes uit.

Morgen gaan ze weer, ik ga ze missen.

P.S. En heb ik gekregen wat ik dacht? Ja! Een kookboek van Jamie Oliver en de DVD-box van de Zweedse serie 'Solsidan'! Oké, ik geef het toe, dat waren ook de enige twee dingen die op mijn verlanglijstje stonden. (En ik heb nog een mooie houten kandelaar en broodmes gekregen van een Zweedse houtsnijder bij mijn ouders uit de buurt). Een fijne verjaardag dus!